Najstarsze wzmianki źródłowe dotyczące wsi Dalewice (Dalowice), znajdującej się obecnie w powiecie proszowickim, sięgają końca XIII wieku. Wieś stanowiła początkowo własność rycerską i należała do powstałej w drugiej połowie XIII wieku parafii św. Jakuba Większego w Niegardowie. W 1414 roku Gniewosz herbu Strzegomia, właściciel wsi, sprzedał część Dalewic Władysławowi Jagielle za 1200 grzywien wraz z prawem do istniejącej tu kaplicy.

KAPLICA PW. NAWIEDZENIA I ZWIASTOWANIA NMP W DALEWICACH, fot. P. Kasprzycka (MIK, 2014) CC BY SA 3.0

Później zarówno sama wieś Dalewice, jak i okoliczne dobra, zmieniały kolejno właścicieli – należeli do nich m.in. ród Toporczyków z Rytra, Stanisław Sobek, kasztelan sądecki, rodziny Kraczkowskich, Dębskich, Siemianowskich, Niemojewskich, Mieroszewskich – by trafić pod koniec XIX wieku w ręce Dunikowskich. Dunikowscy do 1945 roku byli właścicielami dalewickiego dworu, który po upaństwowieniu przejęła miejscowa szkoła rolnicza. Niestety od końca lat 60. podlegał systematycznej dewastacji i dziś nie ma już po nim śladu, a otaczający go niegdyś ogród dworski zatracił wszelkie cechy kompozycyjne.

Drewniana kaplica pw. Nawiedzenia i Zwiastowania NMP wznosi się w zachodniej części wsi na niewielkim pagórku. Niegdyś otaczał ją wieniec starych lip. Pierwsza, zapewne także drewniana świątynia na tym miejscu wzmiankowana była już w XV wieku. Jednak prawdopodobnie ok. 1560 roku została spalona przez Sobka z Sulejowa, właściciela Dalewic, podskarbiego koronnego aktywnie zaangażowanego podówczas w ruch reformacyjny. W 1652 roku ks. Szymon Lodyński (Łodensis), pleban z Jangrota i jednocześnie dalewicki prebendarz, wystawił na tym samym miejscu nową kaplicę swoim kosztem. W 1874 roku kaplica została wyremontowana, m.in. zmieniono gont i na dachu umieszczono nową wieżyczkę na sygnaturkę.

W 1878 roku kaplica została po raz pierwszy okradziona, skutkiem czego część wyposażenia przeniesiono do kościoła w Niegardowie.

Kaplica w zasadzie nie zmieniła swojego pierwotnego kształtu, poza dobudowaniem w 1914 roku niewielkiej zakrystii na jej północnej ścianie. Wszystkie ściany i stropy we wnętrzu kaplicy pokrywają polichromie figuralne bądź roślinne pochodzące z drugiej połowy XVII wieku, częściowo przemalowane w kolejnym stuleciu. Szczególną uwagę zwracają postacie świętych dziewic: Agnieszki, Cecylii, Doroty i Apolonii namalowanych w prezbiterium, a także zawieszony nad wejściem do zakrystii obraz z 1647 roku przedstawiający Jezusa w mistycznej studni, z którego boku do kielicha wytryska krew. W kaplicy w 2014 roku rozpoczęto prace konserwatorskie obejmujące polichromię.

Kościół w pierwszych latach XXI wieku został ponownie, aż dwukrotnie, okradziony, ubytki widoczne są do dziś.