Położona tuż nad wodami Jeziora Rożnowskiego tajemnicza budowla zwana beluardem to ślad po twierdzy z połowy XVI wieku. Budowę tej nowoczesnej jak na owe czasy fortecy rozpoczął, bo prawdopodobnie nigdy nie została ukończona, hetman Jan Tarnowski – znany praktyk i teoretyk wojskowości.

Beluard w Rożnowie, fot. K. Fidyk, MIK 2018

Beluard zbudowany jest na planie pięcioboku, a jego wnętrze tworzy przestrzenna sala z otworami strzelniczymi pod sklepieniem. Kiedyś prowadziły do nich drewniane ganki. Do wnętrza prowadzi tzw. szyja. Stosunkowo niska budowla ma solidne mury o grubości od 2,5 do 3 metrów. Wszystko to pozwalało na znakomitą ochronę przed ostrzałem artyleryjskim.

W zewnętrznych zwieńczeniach fasady budowla ma wydatny gzyms, który chronił strzelnice. W narożnikach czoła beluardu widnieje kartusz z herbem Leliwa, należącym do rodziny Tarnowskich, oraz płaskorzeźba brodatego mężczyzny trzymającego w rękach głowę Turka.

W obrębie budowanej twierdzy prawdopodobnie znalazł się renesansowy dwór, zbudowany jeszcze przez rodziców Jana Tarnowskiego. Po śmierci Tarnowskiego całe założenie zaczęło stopniowo popadać w ruinę.

W późniejszym okresie budowla pełniła inne funkcje. Według przekazów wnuk Fausta Socyna, Andrzej Wiszowaty (1608–1678), znany filozof i teolog
braci polskich, urządził tu zbór ariański. W XVII wieku beluard zamieniono
w ludwisarnię, następnie w spichlerz zbożowy. W XIX wieku mieściła się w nim gorzelnia i dworskie magazyny. Obecnie beluard wraz z budynkiem bramnym powrócił do rodziny Stadnickich.